Rodzaje kodów usterek w systemach CMMS

Czym są kody usterek?

Usterki maszyn i urządzeń to nieunikniony koszt w zakładach produkcyjnych. Istotnym elementem procesu całkowitego produktywnego utrzymania ruchu (ang. Total Productive Maintenance – TPM) jest zapobieganie wszelkim problemom obniżającym efektywność parku maszynowego, a w razie ich wystąpienia – szybka i sprawna reakcja.

W celu usprawnienia zgłaszania i obsługi awarii zostało wprowadzone pojęcie kodów usterek (ang. failure codes). Jest to zestaw definicji awarii, które w systemach CMMS oznacza się za pomocą czteroliterowych kodów.

Do czego służą kody usterek?

Metoda ta pozwala grupować podobne błędy i oznaczać je wspólnym kodem. Zapobiega to mnożeniu określeń na podobne z punktu widzenia zarządzania awarie. Operator nie traci czasu na szukanie opisu błędu pasującego do konkretnej awarii, a jednocześnie technicy utrzymania ruchu otrzymują informacje bardziej szczegółowe niż po prostu „usterka”. Wszystko to przyśpiesza proces identyfikowania i zgłaszania awarii oraz pozwala przydzielić ich naprawę odpowiednim technikom. W rezultacie czas przestoju ulega znacznemu skróceniu.

Przykładowe kody stosowane w systemach CMMS

Każda organizacja może sama definiować typowe dla siebie kody usterek, jednak przyjmuje się pewien podstawowy zestaw standardowych kodów, odpowiadających większości najczęściej spotykanych w zakładach produkcyjnych awarii. Oto przykładowe kody pojawiające się w systemach CMMS:

• CALB (ang. Calibration Problem) – problem z kalibracją
• ADJS (ang. Equipment Adjustment Required) – wymagana regulacja maszyny
• JAMD (ang. Equipment Jammed) – zacięcie
• LLUB (ang. Lack of Lubrication) – brak smarowania
• NPWR (ang. No Power) – brak zasilania
• XHOT (ang. Overheating) – przegrzewanie maszyny
• BROK (ang. Physically Broken) – fizyczne uszkodzenie (np. pęknięcie elementu)
• NOGO (ang. No Go) – maszyna nie startuje
• VNDL (ang. Vandalism) – celowe uszkodzenie maszyny

Literowy kod usterki można uzupełnić oznaczeniem liczbowym (1, 2, 3) wskazującym priorytet lub stopień awarii, np. 2XHOT.

Dobre praktyki

Warto oprzeć się na zasadach zarządzania awariami maszyn i urządzeń określonych m.in. w normie ISO 14224. Odpowiednie skategoryzowanie potencjalnych usterek pozwala usprawnić zarówno ich zgłaszanie, jak i usuwanie, a także predykcję.

Zestaw usterek mogących wystąpić w danej maszynie wraz z przyporządkowanymi im kodami warto zawrzeć w dokumentacji techniczno-ruchowej (DTR) maszyny. Należy to zrobić już na etapie projektowania maszyny, a potem na bieżąco uzupełniać w razie potrzeby.

Korzyści

Choć każda organizacja może sama definiować własny zestaw kodów usterek, to ustandaryzowane kody stanowią nieocenione narzędzie w systemach CMMS. Są one kluczowe dla efektywnego zarządzania ruchem parku maszynowego, a w szczególności awariami. Gromadzenie i analiza zorganizowanych w ten sposób danych o usterkach ułatwia wydawanie prawidłowych zleceń napraw, pozwala lepiej zaplanować konserwację i umożliwia szybsze przeprowadzenie naprawy, co ostatecznie przekłada się na znaczące oszczędności.